علمی

متون علمی

شیرین بیان
ریشه گیاه شیرین بیان با نام علمی  Glycyrrhiza glabra L.از خانواده بقولات (لگومینوز)، قرن هاست که برای درمان بیماری های التهابی استفاده می شود. ریشه حاوی مواد موثره تری ترپن ساپونینی گلیسیریزین (glycyrrizin) و ایزوفلاونوییدی گلابریدین (glabridin) است. گلیسیریزین در بدن به گلیسیریتیک اسید تبدیل می شود که اثرات شبه کورتیزونی در بیماری های مزمن پوستی مثل درماتیت تماسی، درماتیت سبوره، پسوریازیس و … دارد. گلابریدین علاوه بر اثر ضد التهابی دارای اثرات آنتی اکسیدانی و روشن کنندگی پوست است، به همین جهت در بسیاری از فرآورده های پوستی موضعی استفاده می شود.

ماسک لیفت، ضد لک و جوان سازی پوست

آووکادو
گیاه آووکادو با نام علمی Persea americana متعلق به خانواده برگ بو (لوراسه) است. آووکادو بر اساس شواهد باستان شناسی از حدود ده هزار سال پیش به عنوان میوه ای خوراکی در کشور مکزیک مورد استفاده بوده است. بررسی ها نشان می دهد که جنس آووکادو از مناطق مرتفع بخش مرکزی و شرقی مکزیک و نواحی مرتفع مجاور آن در گواتمالا منشأ گرفته است. در حال حاضر این محصول به طور گسترده ای در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری جهان پراکنده شده و در کشورهای مختلف به روش های گوناگونی مورد مصرف قرار می گیرد. میوه آووکادو سرشار از ویتامین E، بتا کاروتن، ویتامین D، پروتئین، لسیتین و اسیدهای چرب است و روغن آن به علت دارا بودن ویتامین A کاربرد زیادی در مواد آرایشی دارد .به صورت مجزا یا مخلوط با روغن کنجد برای تهیه کرم های مختلف مخصوص پوست های خشک به کار می رود. هم چنین روغن آووکادو را می توان برای جلوگیری چروک پوست به کار برد. آووکادو برای کاهش آسیب ناشی از التهاب پوست و اشعه ماورا بنفش نیز کاربرد دارد

بابونه
بابونه شیرازی (آلمانی) با نام علمی Matricaria chamomilla گیاهی علفی، یک ساله و بومی جنوب ایران است. این گیاه متعلق به خانواده کاسنی (آستراسه)، یکی از قدیمی ترین گیاهان دارویی شناخته شده است. در مطالعات اثرات ضد التهابی و نرم کنندگی کرم های حاوی عصاره گل های بابونه در بیماران با درماتیت های التهابی مختلف اثبات شده است. می توان اثر ضد التهابی این گیاه را به ترکیبات موجود در اسانس مانند سزکویی ترپن ها، فلاونوییدها، ترپنوییدها و یا سایر مواد موجود در گیاه نسبت داد. فلاونوییدها ترکیات پلی فنلی طبیعی هستند که یکی از مهار کننده های آنزیم سنتز کننده نیتریک اکساید به شمار می روند.
فلاونوییدهای بابونه به ویژه ترکیب آپی ژنین با مهار گیرنده های NMDA سبب کاهش کلسیم داخل سلولی می شوند و به دنبال آن فعالیت آنزیم سنتز کننده نیتریک اکساید و فسفولیپاز  A2وابسته به کلسیم کاهش می یابد و در نتیجه با کاهش NO و پروستاگلاندین ها اثر ضد التهابی نشان می دهند. یکی از مکانیسم های فعالیت های ضد التهابی بابونه، مهار ترشح پروستاگلاندین E2 القا شده توسط لیپو پلی ساکاریدها و کاهش قدرت آنزیم سیکلواکسیژناز-2 بدون اثرگذاری بر آنزیم سیکلواکسیژناز-1 است.

آلوئه ورا
گیاه آلوئه ورا یا صبر زرد با نام علمی Aloe vera به خانواده سوسنیان (لیلیاسه) تعلق دارد. آلوئه ورا از دیرباز استفاده قرار گرفته و از 300 سال قبل از میلاد مسیح به صورت سنتی مصرف می شده است. صدها سال است که  این گیاه در امر زیبایی به کار می رود.  آلوئه ورا پوست را در مقابل اثر تابش آفتاب و اشعه ماوراء بنفش محافظت می کند و در درمان ترک های پوستی و خشکی پوست مؤثر است، به ویژه به بهبود اگزمای دور چشم یا پوست های بسیار حساس کمک می کند و با رساندن اکسیژن بیشتر به سلول های پوست، سبب ترمیم بافت پوست می شود .تأثیر این گیاه به حدی است که حتی در پیشگیری از بروز بیماری های پوستی نیز مؤثر است.
در واقع آلوئه ورا قرن هاست که به عنوان یک داروی موضعی برای بیماری های پوستی مصرف می شود. استفاده از ژل گیاه آلوئه ورا برای زخم های مزمن که معضل پزشکی امروز است، نسبت به درمان های رایج مفیدتر و مقرون به صرفه تر است، علاوه بر آن سرعت بهبود را نیز تسریع می کند. ژل آلوئه ورا حاوی برخی گلیکوپروتئین ها می باشد که از تورم و درد جلوگیری کرده و روند بهبود را تسریع می کند. این گیاه حاوی پلی ساکاریدهایی است که رشد و ترمیم پوست را تحریک می کند.
گلومانان از مهم ترین این ترکیبات، بر گیرنده های فاکتور رشد فیبروبلاست ها اثر گذاشته و فعالیت و تکثیر این سلول ها را تحریک نموده و موجب افزایش تولید و ترشح کلاژن می شود. همچنین ثابت شده بتاسیتوسترول به عنوان یکی از اجزای آلوئه ورا از طریق افزایش میزان بیان فاکتور رشد اندوتلیال عروقیVEGF) ) و رسپتور آن در محل زخم موجب افزایش آنژیوژنز و ترمیم هرچه بهتر بافت های آسیب دیده می شود. از سوی دیگر ویتامین E و C موجود در آلوئه ورا با افزایش تولید کلاژن به عنوان یک ضد التهاب قوی در روند بهبود زخم تاثیر می گذارند.

گل همیشه بهار
Calendula officinalis یک گیاه یک ساله از خانواده گل مینا (کمپوزیته) با خاستگاه ناحیه مدیترانه است که سرگل و گلبرگ های آن به طور گسترده ای در فرآورده های پوست و مو به عنوان یک ترکیب ضد التهاب و التیام بخش استفاده می شوند. مکانیسم اثرات موضعی این گیاه دقیقا مشخص نیست، ولی با توجه به پژوهش های انجام شده، خاصیت ضد التهابی این گیاه به فلاونوئیدها و کاروتنوئیدهای موجود در آن نسبت داده شده است. فلاونوئیدهای این گیاه خصوصا کوئرستین، کامفرول و روتین دارای خاصیت ضد التهابی بالایی هستند. تری ترپن ها نیز از جمله ترکیباتی هستند که در این گیاه اثرات ضد التهابی از خود بروز می دهند. مهمترین این ترکیبات فارادیول است که با مهار بیان سیکلواکسیژناز-2 اثر ضد التهابی نشان می دهد.